Op 11 juli testte MARIN (Maritiem Research Instituut Nederland) een innovatief concept voor een drijvend mega-eiland. Het eiland bestaat uit 87 grote drijvende driehoeken die flexibel aan elkaar verbonden zijn. Met elkaar vormen ze een flexibel drijvend eiland dat wel 1 tot 5 kilometer groot kan worden in werkelijkheid. Olaf Waals, project manager en bedenker van het concept: “In een tijd van zeespiegelstijging, overbevolkte steden en e
en toenemend aantal activiteiten op zee, is het verhogen van dijken en het opspuiten van zand misschien niet de meest effectieve oplossing. Drijvende havens en steden zijn een innovatief alternatief dat aansluit bij de Nederlandse maritieme traditie.”
Drijvende mega-eilanden bieden toekomstbestendige werk- en leefruimte op zee voor:
- ontwikkelen, opwekken, opslaan en onderhouden van duurzame energie op zee (offshore wind, getijdenenergie, golfenergie, drijvende zonnepanelen);
- op- en overslag voor de kust in gebieden met weinig infrastructuur
- kweken van voedsel, zoals zeewier en vis
- wonen en recreëren dicht bij het water
De technologische uitdagingen zijn groot: hoe ontwikkelen we drijvende ‘megaconstructies’ die sterk en veilig zijn in stormen en stroming? Hoe worden deze systemen aan elkaar en de zeebodem verbonden? Hoe groot zijn de bewegingen en welk effect hebben deze op de mensen op het eiland? Hoe organiseren we het verkeer en vervoer? Maar de vragen zijn ook ecologisch: wat is de invloed van deze grote drijvende leefgemeenschap op het water er onder en rond omheen? Hoe maken we het systeem volledig circulair wat betreft water, energie, grondstoffen en afval?
[arve url=”https://www.youtube.com/embed/BYUvegKa1TQ?ecver=2″ /]
